Πάντα Σου Ανήκε

Κορίτσι με μαλλιά σαν καταρράκτες,

μην μετράς τις παύσεις

ενός ξένου ρολογιού.

Οι δείκτες είναι γυάλινα φίδια,

δεν αξίζει να ταΐζεις το δηλητήριο τους

με την αναμονή σου.


Η φλόγα σου δεν είναι λύχνος για δανεισμό,

είναι στάχτη που ζητά να γίνει έδαφος.

Και στο έδαφος αυτό

οι σπόροι που κουβαλάς

θα σκίσουν το πέπλο του χρόνου,

θα αναπτυχθούν σε στεφάνι ανθισμένο

που πάντα σου ανήκε.

Τα αγκάθια του θα αποσυρθούν μόνα τους,

θα γαζώσουν τα στόματα

που τρέφονται με ειρωνεία,

θα ράψουν σιωπή εκεί όπου νόμιζαν

πως σπέρνουν σκιά.


Κορίτσι από άνθη και πέτρα,

μην λυπάσαι τις προσδοκίες

που η κοινωνία ρίχνει σαν άμμο

πάνω σε φλόγα αναμμένη.

Εσύ είσαι ποτάμι που χαράζει δρόμους,

και το φως σου,

όταν ξεχυθεί αλύγιστο,

θα τυφλώσει όσους παρίσταναν

πως δεν το έβλεπαν.


Το στέμμα σου περιμένει.

Και είναι ήδη δικό σου.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Το Τέλος Της Σεζόν

Η συνήθεια ντύνεται με χρυσό,

και βγαίνει πασαρέλα

με βήματα αντιγράφου.


Οι ώρες στοιβάζονται

σαν κουρασμένα αποκόμματα,

κι όλοι χειροκροτούν

την ίδια πτώση.


Στο τέλος,

το μόνο που αλλάζει

είναι το χρώμα της πρόφασης.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Φρούδες Ελπίδες

Μετράς σκιές για να φανεί

πως το ύψος σου άλλαξε.


Ράβεις τίτλους

με κλωστές φαντασίας,

μια στολή

που δεν φορέθηκε ποτέ.


Δεν θα φτάσεις στη γραμμή

είναι χαραγμένη

σε γλώσσα που δεν μιλάς,

σε σύστημα αξιών

που δεν αντέχεις.


Κι όσο γυαλίζεις το περίβλημα,

τόσο το μέσα σου

μοιάζει με παλιό μέταλλο

σκουριασμένο

πριν καν χρησιμοποιηθεί.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Ροή Σε Ανοιχτό Ορίζοντα

Η μέρα λυγίζει

μεταλλικό φύλλο στον ήλιο,

αλλάζει σχήμα πριν το μάτι συνηθίσει.


Οι γραμμές των πραγμάτων

σπάνε σε χίλιες κατευθύνσεις,

η προσοχή γλιστρά

από πρόσωπο σε πρόσωπο,

νερό που βρίσκει

διαρκώς νέα κοίτη.


Η στιγμή είναι ανοιχτή,

χωράει κάθε πιθανότητα

και την αδειάζει αμέσως

στο επόμενο κύμα.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Μια Φούσκα

Ζήσε στο φίλτρο σου,

με παραλία για φόντο,

σιγή αναβλύζουσα για ήχο.


Μην αγγίζεις.

Θα σπάσεις το όνειρο

του διπλανού.


Εδώ δεν βρέχει.

Εδώ όλοι λάμπουν.


Χειροποίητη μοναξιά,

με ολίγη από παλάμη θεού

και λίγη χρυσόσκονη

για γαρνιτούρα.


Στην τελική;

Μια φούσκα είσαι κι εσύ.

Απλά

με λίγο πιο καλό φωτισμό.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Ασύμβατη Ανύψωση

Το φως δεν αποκαλύπτει τίποτα

μόνο διαπερνά.

Ένας λευκός σχηματισμός στον αέρα

δεν είναι άγγελος,

είναι γεωμετρία σε κατάσταση έκστασης.


Το νερό πέφτει,

όπως πάντα.

Η αιωνιότητα επαναλαμβάνεται

χωρίς καμία συγκατάθεση.

Οι μορφές παρατηρούν,

ερμηνεύουν,

βρισκόμενες εκεί,

συμπτωματικά.

Ό,τι μοιάζει με θαύμα

είναι απλώς

μια κακή αντίληψη της φυσικής.

Το βλέμμα τους δεν είναι δέηση.

Είναι διάλειμμα.

Και το σύμπαν

- όπως πάντα -

δεν συγκινείται.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου