Ρόδα βαμμένα βαθιά
μέσα σε φως δίχως πηγή
ανασαίνουν ελεύθερα
στην υγρασία.
Ομίχλη σελίδων ανέγγιχτων
διασχίζει κορμούς και μέτωπα
γεμίζει το βλέμμα μου
με εικόνες κόκκινης άνθισης.
Το βήμα μου αφήνεται
πάνω σε χώμα ανεξήγητο
με τις γραμμές του ακόμα νωπές.
Δεν θα αγγίξω,
δεν θα κρίνω.
Αρκεί να παραμείνουν
εκεί, τα ρόδα
μέσα στην ομίχλη
μέσα στο ψύχος
μέσα σε μένα.
Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου
