Ο Κήπος της Κόκκινης Άνθισης

Ρόδα βαμμένα βαθιά

μέσα σε φως δίχως πηγή

ανασαίνουν ελεύθερα

στην υγρασία.


Ομίχλη σελίδων ανέγγιχτων

διασχίζει κορμούς και μέτωπα

γεμίζει το βλέμμα μου

με εικόνες κόκκινης άνθισης.


Το βήμα μου αφήνεται

πάνω σε χώμα ανεξήγητο

με τις γραμμές του ακόμα νωπές.

Δεν θα αγγίξω,

δεν θα κρίνω.


Αρκεί να παραμείνουν

εκεί, τα ρόδα

μέσα στην ομίχλη

μέσα στο ψύχος

μέσα σε μένα.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Tabula Ficta

Η πλάκα είναι παλιά

μα τα γράμματα νωπά.

Τα χάραξε κάποιος χτες…

ή κάποτε.

Ονομασίες προσεκτικά διαλεγμένες,

ημερομηνίες σαν σκιές

που ήξεραν πού να σταθούν.


Η αφήγηση ρέει

με σύνταξη ακριβή,

η γλώσσα φορεμένη

όπως φοριέται ένα άλλο πρόσωπο.

Ό,τι γράφει το tabula ficta

είναι ψέμα

κατασκευασμένο για ανάγνωση.


Καμία ερώτηση δεν προκύπτει

όταν όλα βρίσκονται

στη θέση τους.


Κι αν τύχει και ρωτήσεις:

ποιος; γιατί; πώς;

Θα στραφούν σε σένα

με ευγένεια,

σχεδόν τρυφερά.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Δεν Είμαι Καλή Στις Λέξεις

Δεν είμαι καλή στις λέξεις.

Γράφονται,

δεν μπορώ να το αρνηθώ.

Γλιστρούν στο χαρτί,

υπάρχουν πριν τις θελήσω,

τελειώνουν πριν τις καταλάβω.


Θα τις διαβάσεις,

κάποιες θα είναι δικές σου.

Ίσως να γελάσεις με μία,

να πιστέψεις μιαν άλλη,

να αναγνωρίσεις εμένα.


Όταν είσαι εκεί,

χάνεται η σειρά,

πέφτει η φωνή μέσα της.

Γλυκιά η σιωπή

μα και ξένη

όταν κάθε λέξη

υποκλίνεται

στο τίποτα.


Κι όμως, σου γράφω.


Γι’ αυτό λέω

δεν είμαι καλή στις λέξεις.

Μα αυτό δεν σημαίνει

ότι δεν είσαι

σε καθεμία.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Μείνε, Οκτώβρη

Μείνε, Οκτώβρη.

Να ξεβάψει λίγο το φως

να μουλιάσει η μέρα

να με βρει βροχή

εκεί που δεν φαίνομαι.


Ό,τι λάμπει

το είδα να σαπίζει από μέσα

με δόντια λευκά, χαμόγελα μισοφέγγαρα

και λέξεις στρογγυλές

που δεν πέφτουν ποτέ κάτω

μόνο κυλάνε, χωρίς βάρος,

χωρίς αντίκτυπο,

χωρίς δισταγμό για το πού θα πέσουν

ή ποιον θα αγγίξουν με την άκρη τους.


Εσύ φέρε λάσπη,

κι εκείνα τα σιωπηλά απογεύματα

που ό,τι μένει είναι αληθινό

και στάζει.


Σήμερα έμαθα πως η προσποίηση έχει ήλιο

και το φως του

είναι ευγενικό με τους αδιάφορους.


Εγώ μένω στη βροχή σου

να σβήσω το περίγραμμα

να ξεχαστώ

για να σωθώ.


Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Το Φεγγάρι Δεν Αρκεί

Την τίμησαν με αιωνιότητα,

τοποθέτησαν φεγγάρια

πάνω στο προσκεφάλι της.


Κι όμως,

Έμεινε ασυγκίνητη.

Έμαθε να λάμπει μόνη,

πλέκοντας στο σώμα της

τα γειτονικά αστέρια.


Βλέμμα καθαρό,

με σάρκα ιστορίας

και πνοή αλήθειας.

Είδε σύμβολα σαν θεατής,

μα δεν αγοράστηκε

από κανένα.


Της κρέμασαν το φεγγάρι

και εκείνη έβλεπε

την αδυναμία τους

να σταθούν απέναντί της.


Ομορφιά χωρίς υπενθύμιση,

χωρίς ανάγκη αναγνώρισης.

Αξία καθαρή

χωρίς αποδείξεις,

εντυπωσιάζεται μόνο

από ό,τι της μοιάζει.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Αποσύνθεση

Υποχώρηση γραμμών

φως άφωνο, άνευ κατεύθυνσης.


Μετάθεση ύλης

στο ανεπαίσθητο.


Διάταση χρόνου,

θερμότητα στα όρια του μηδενός.


Αποσύνθεση

και μέσα της,

η διαφάνεια των πάντων.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου

Κυκλική Ανάπαυση

Η θάλασσα ρέει σαν σκέψη αναπόδεικτη,

μια αδιάκοπη κίνηση που ενώνει το παρόν με το αόριστο

χωρίς να βιάζει, χωρίς να επιμένει

αλλά αφήνοντας τα πάντα να γλιστρούν

μέσα στον αέναο κύκλο της αναπνοής της.


Κάθε κύμα φέρει την υπόμνηση

ότι τίποτα δεν ανήκει σε κανέναν,

ότι το νερό που σβήνει την ακτή είναι το ίδιο

που φτιάχνει την επόμενη.

Η συνέχεια; Ριζωμένη στη φύση,

σοφία παλαιότερη του αύριο

θυμίζοντας πως η φθορά και η ανανέωση

μοιράζονται το ίδιο πρόσωπο.


Το αεράκι προχωρά ως αγγελιαφόρος της μεταβολής

γλυκαίνει το πέρασμα

διαλύει τις μνήμες σε νέες διαστάσεις ρυθμού,

εκεί όπου το βάρος χάνει τον τόπο του.

όπου το εφήμερο αποκτά ειρήνη.


Έτσι, όποιος στέκεται απέναντι στη θάλασσα

μετατρέπεται σε μέρος του ίδιου ρεύματος.

Η ροή της εδραιώνεται στον πυρήνα

της προέλευσης μέσα στο αμετάβλητο,

εκεί όπου το παρόν αγγίζει το μεταίχμιο του άγνωστου.

Και από εκεί, μία παραίνεση μυστική αρχίζει:

να επιτρέπεις στο πέρασμα να σε αγγίζει

χωρίς να κρατάς τίποτα

χωρίς να οφείλεις να ανακαλύψεις σκοπό,

παρά μόνο να συμφιλιώνεσαι

με την κυκλική ανάπαυση του παντός.

Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου