Ο ήλιος ανυψώνεται
σαν κρίση συνείδησης.
Τίποτα δεν ξεφεύγει
οι χαραμάδες φανερώνονται
τα βλέμματα αποκαλύπτονται.
Το νησί γυμνό,
χωρίς σκιά
να υπερασπιστεί το ψέμα.
Ό,τι ειπώθηκε
ξεδιπλώθηκε στα βράχια
σαν ένα παλιό γράμμα
χωρίς παραλήπτη.
Ο ιδρώτας είναι ομολογία,
το φως καταθέτει.
Ο ήλιος φανερώνει,
δεν φωνάζει.
Κι όσοι είπαν «ποτέ»,
κι όσοι έκρυψαν το «πάντα»,
μένουν τώρα με λέξεις
που κάηκαν στις άκρες.
Σ’ αυτήν την αλήθεια,
όλα λάμπουν πιο δυνατά.
Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου
