Ο ήλιος ανυψώνεται
σαν κρίση συνείδησης.
Τίποτα δεν ξεφεύγει
οι χαραμάδες φανερώνονται
τα βλέμματα αποκαλύπτονται.
Το νησί γυμνό,
Το νησί γυμνό,
χωρίς σκιά
να υπερασπιστεί το ψέμα.
Ό,τι ειπώθηκε
ξεδιπλώθηκε στα βράχια
σαν παλιό γράμμα
χωρίς παραλήπτη.
Ο ιδρώτας είναι ομολογία,
το φως καταθέτει.
Ο ήλιος δε φωνάζει,
απλώς φανερώνει.
Κι όσοι είπαν «ποτέ»,
κι όσοι έκρυψαν το «πάντα»,
μένουν τώρα με λέξεις
που κάηκαν στις άκρες.
Σ’ αυτό το φως
ό,τι είναι αλήθεια,
λάμπει πιο δυνατά.
Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου