Μια επιφάνεια διάφανη αναστέλλει το βήμα τους,
οι μορφές διαλύονται σε ίριδες φωτός
και το βλέμμα, γυμνό από ονόματα,
γλιστρά επάνω στο ψυχρό γυαλί.
Εκεί, στην άκρη της σιωπής,
φαίνονται ολόκληροι.
Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου
Σταγόνες Σιωπής
Σταγόνες πέφτουν στο μέτωπο, στα μάτια, τρυπώνουν από τις ραφές του κρανίου ψάχνουν το μαλακό σημείο πίσω από τη γλώσσα. Στάζουν μέσα στους...
-
Ένα χέρι από αλάτι γλιστρά στις ρίζες του χρόνου. Τα βράχια θυμούνται ό,τι το κύμα προσποιείται πως ξεχνά. Ο ήλιος ακολουθεί από απόστ... -
Η στάχτη δεν θυμάται το δέντρο ούτε την ώρα της καύσης. Στο κενό, οι μορφές χάνουν τα ονόματά τους και οι ήχοι πέφτουν θραύσματα στο χ... -
Μαύρα μαλλιά, νήματα νύχτας, ανακατεύουν το φως. Βλέμμα βαρύ, σαν τη σιωπή του σύμπαντος, σκορπίζει ερωτήματα. Βήμα αόρατο, γλιστρά μες στις...