Η Σιωπή του Απείρου

Φεύγει,

σαν σκιά που δεν έχει όνομα,

χάνοντας τη μορφή της

σε κάθε αδιόρατη στροφή.


Κανείς δεν ξέρει αν έφυγε

ή αν πάντα ήταν εδώ,

σε μια στιγμή που δεν αγγίζει το χρόνο.


Τα ίχνη της σβήνουν

προτού ολοκληρωθούν,

μια ανάσα που ποτέ δεν κρατάει.


Δεν υποσχέθηκε το πάντα,

ούτε καν το αύριο.


Κι όμως,

η απουσία της είναι πληρότητα,

γιατί ποτέ δεν ζήτησε να μείνει.


Σε κάθε κίνηση,

μια υπόσχεση χωρίς λόγια,

να φεύγει χωρίς να φεύγει,

να υπάρχει χωρίς να είναι.


Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου