Εμπρός, κλέφτες ιδεών,
σκύψτε βαθιά στις ξένες φωλιές
εκεί όπου η σκόνη των άλλων
σας φαίνεται χρυσάφι.
Γλείψτε τα αποτυπώματα,
παριστάνετε τους δημιουργούς
ενώ ακόμη μυρίζετε ξένα χνώτα.
Φορέστε την κουβέρτα
όχι για να ζεσταθείτε,
μα για να κρύψετε
τη δανεισμένη σας γνώση.
Να μη δει κανείς
πως δεν υπήρξε ποτέ
ούτε σπίθα δική σας.
Εμπρός, κλέφτες ιδεών,
αντιγράψτε τα trends νεκρικής μάσκας
με ακρίβεια
ελπίζοντας σε δόξα.
Μα δεν λάμπει η κόπια,
μόνο στραβοκοιτάει,
και όσο την κοιτάς,
τόσο σε φτύνει.
Εμπρός, γαβγίστε δυνατά!
Όσο δεν σας ξεμπροστιάζουν,
παριστάνετε τους λύκους.
Μα όταν έρθει η ώρα
και το φως πέσει κατακούτελα,
θα τρέξετε σαν ποντίκια
πίσω στη φωλιά σας
με το πρόσωπο γυμνό
και την κουβέρτα καμένη.
Κι όταν η ιδέα που εσείς κλέψατε
κλαπεί από άλλον,
πιο ύπουλο, πιο πεινασμένο,
τότε, μόνο τότε,
θα καταλάβετε
πως φτάσατε εκεί που πάντα θέλατε:
σε έναν κύκλο
με ημερομηνία λήξης.
Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου
